Het verslag van de onderzoekscommissie “Mother and Baby Homes”, waarin het gruwelijke misbruik en de uitbuiting van tienduizenden vrouwen door religieuze instellingen van beide grote religies gedurende tientallen jaren in detail wordt beschreven, legt het geweld en de repressieve houding bloot die in het algemeen aan vrouwen in Ierland zijn opgelegd.

De overwinnaars van de oorlog en de stichters van de Ierse Vrijstaat waren meer dan bereid om vele vitale diensten, waaronder gezondheidszorg en onderwijs, over te dragen aan religieuze ordes, waardoor een cultuur van afhankelijkheid en angst werd gekoesterd.

Om de sociale en politieke stabiliteit van de staat veilig te stellen en de economische en politieke status quo te beschermen, ontwikkelden de staat en de Establishment-partijen Fine Gael en Fianna Fail een hechte relatie met de katholieke kerk in het bijzonder.

Dit was een campagne tegen de werkende mensen, de verarmden in de steden en op het platteland, en vrouwen in het bijzonder.

Vrouwen die een centrale rol hadden gespeeld in de strijd voor onze bevrijding werden uit die positie verdrongen omdat zij werden gezien als een gevaar voor de bestaande sociale en morele orde.

Op alle niveaus van de samenleving werden patriarchale en seksistische waarden en praktijken geïnstitutionaliseerd door zowel de staat als de kerk.

De opeenhoping van autoriteit in de kerk stelde de gevestigde orde in staat zich daarachter te verschuilen.

Werkende mensen werden onderdrukt door zowel de kerk als de staat.

De onderdrukking van vrouwen was de manier waarop dit werd bereikt: het was geen toeval; het was een doelbewust beleid om de aspiraties van arbeiders, met name vrouwen, te beperken en in te perken.

Degenen die hun stem lieten horen en protesteerden werden in veel gevallen ontslagen en gedwongen te vertrekken.

De talrijke regeringen die deze staat bestuurden, stelden zich tevreden met het toezicht op een “katholieke staat” terwijl zij het unionisme ongestoord lieten zegevieren in de religieuze sektarische enclave van de “Six Counties”.

De onderwerping van vrouwen en arbeiders kwam ten goede aan de staat, de regeringen en de bazen.

Religie, en het misbruik door de gevestigde orde van oprechte religieuze overtuigingen, is niets nieuws, en het blijft een machtig wapen van verdeeldheid en tirannie over de hele wereld.

Vrouwen, in het bijzonder werkende vrouwen, staan in het middelpunt van dit onrecht.

De publicatie van dit verslag is het hoogtepunt van tientallen jaren lobbyen en, in sommige gevallen, opofferingen door duizenden werkende mensen.

Zij gingen niet door de knieën en waren niet bang om vanaf de kansel te worden aangevallen. Sommige mensen in het hele land, in steden en dorpen, hadden de moed om zich uit te spreken.

Veel communisten en radicale republikeinse bondgenoten, waaronder Jim Gralton in Co Leitrim, Frank Edwards, Esther McGregor, en nog veel meer van onze kameraden, hielden voet bij stuk, spraken zich uit in onze publicaties, in onze gemeenschappen en in onze vakbonden, en verzetten zich actief tegen deze reactionaire krachten, en velen betaalden daarvoor een hoge prijs.

Het politieke en economische establishment kan nu krokodillentranen huilen over de gebeurtenissen in het verleden, maar zij kunnen niet ontkennen dat zij net zo schuldig zijn als de gevestigde kerken.